Cumhuriyet gazetesi, zelzele felaketinin birinci yılında Türk Tabipleri Birliği (TTB) tertibiyle afet bölgesindeydi. Zelzelelerin üzerinden bir yıl geçmiş olmasına rağmen zelzelelerin ağır yıkıma uğrattığı vilayetlerde barınma sorunu hala çözülebilmiş değil. Aileler 21 metrekarelik konteynerlerde yaşamaya çalışırken, birinci basamak sıhhat hizmetleri de kelam konusu yerlerde sürdürülmeye çalışılıyor.

TTB heyeti ile birlikte Gaziantep’in İslahiye ve Nurdağı ilçeleri, Kahramanmaraş Pazarcık, Adıyaman Gölbaşı, İskenderun ve Hatay’da konteyner kentler, aile sıhhati merkezleri ve hastaneler ziyaret edildi. TTB, buralardaki aile sıhhati merkezlerine Ankara’dan getirdiği muhtaçlık duyulan ofis materyallerini ve tıbbi gereçleri dağıttı. Ziyaret edilen vilayetlerde hissedilen ortak his “yalnız bırakılmışlık”tı. Bölgede aileler, 21 metrekarelik konteynerlerde güç kurallarda, hijyenden ve temel haklarından mahrum bir biçimde hayat uğraşı vermeye devam ediyor. Sıhhat hizmetleri ise konteyner aile sıhhati merkezlerinde ya da sarsıntıda ayakta kalmayı başaran hastanelerde yetersiz gereç ve sıhhat çalışanı eksikliğiyle sürdürülmeye çalışılıyor. TTB, tabip odaları ve sıhhat sendikalarının takviyesi bölge halkını kelam konusu sıkıntı şartlarda bir ölçü da olsa rahatlatıyor.

MOLOZ KENTLERDE UMUTSUZLUK

Gaziantep’in İslahiye ve Nurdağı ilçeleri, zelzelelerin akabinde adeta birer “moloz” kente dönüşmüş durumda. İnsanların gözlerinde ise yalnızca ümitsizlik, öğrenilmiş çaresizlik ve sevdiklerini kaybetmenin acısı var. Nurdağı’nda ilçe nüfusunun üçte ikisi konteyner kentlerde yaşıyor. Yurttaşlar her iki bölgede de sarsıntıdan sonra kentte kira fiyatları beş kat arttığını söz ediyor. Esnaf da konteynerlerde faaliyet gösteriyor. Gaziantep Tabip Odası’ndan ilçede araştırma yapan tabipler, burada molozların ziraî kaynakların ve su kaynaklarının bulunduğu alanlara boşaltıldığını belirtiyor. Acil ve birinci yardım servisleri dışında halka sıhhat hizmeti verecek hastane bulunmazken hastalar Gaziantep ve Kahramanmaraş’a sevk ediliyor. Zelzelelerin akabinde göçün arttığı her iki ilçede de kentin ıssızlaşması, güvenlik problemini da ortaya çıkarmış durumda.

‘ARTIK HİSSETMİYORUZ BİLE’

Kahramanmaraş Pazarcık’ta durum farklı değil. İlçe; sessiz, sedasız, ıssız. Artçıların devam etmesi yurttaşların psikolojisini bozmuş durumda. Pazarcık’ta görüştüğümüz bir yurttaş, “Artık, zelzelesi hissetmiyoruz bile. Büyük bir zelzele olsa farkına varmayız” kelamlarıyla his durumunu anlatıyor. İlçede yurttaşların yardımına Alevi Kültür Derneği Pazarcık Şubesi koşuyor. Görüştüğümüz dernek yöneticileri, ilçeye sarsıntının birinci aylarında tüm ikazlarına rağmen çok yardım geldiği, fakat artık hiç yardım gelmediğini belirtiyor.

‘NE İŞİMİZ VAR NE AŞIMIZ’

Dernekte karşılaştığımız bir yurttaşın “Unutulduk. Bizi bıraktılar. Önümüzü göremiyoruz. İş yok, aş yok” feryadı yürekleri dağlıyor. Pazarcık’ta dikkat çeken bir öteki durum konteyner kentlerin yanı sıra yurttaşların, meskenlerinin yanına konteynerler kurarak hayatını sürdürmesi. Bunun nedeni olarak “Evlerimize güvenmiyoruz. Sallantılar sürüyor” karşılığını alıyoruz.