Gümüşhane‘nin duayen eğitimcilerinden ve yaşayan ender Hüsn-i Çizgi sanatkarlarından Cemal Karabulut’un ortaokul yıllarından kalma 58 yıldır gözü üzere baktığı defteri hem yeni öğrencilere örnek oluyor hem de ilgi çekiyor.

Kentte uzun yıllar eğitim topluluğuna hizmet veren, çok sayıda öğrenci yetiştiren ve 41 yıllık meslek hayatının akabinde emekli olarak kendini sınır sanatına veren 69 yaşındaki Karabulut, ortaokul yıllarında hazırladığı ve adeta bir kitaptan fotokopi çekilmiş üzere duran defterini hala saklıyor.

1966 yılında ortaokula giderken sıkıntı koşullarda aldığı deftere birçok dersin notlarını tutan, form ve grafiklerini adeta kitap baskısı kalitesinde çizen Karabulut, defteri lise yıllarına kadar doldurmaya devam etti.

Yokluk yıllarında daima defter alamadıkları için tek bir defterle okul bitirilen yıllardan kalma defterini büyük bir itinayla saklayan Karabulut, verdiği sınır derslerinde örnek olarak defterini gösteriyor.

Öğrenciler 58 yıl evvel çizdiği fotoğraflar ve yazısını hayranlıkla izlediği Karabulut’un kitabını evvel fotokopi zannederken daha sonra el yazısıyla yapıldığını öğrenince şaşkınlıkları kat be kat artıyor.

“O yıllarda her ders için başka bir defter alma imkanına da sahip değildik”

Defterin 1966 yılında İmam Hatip Lisesi’nin ortaokul kısmının birinci sınıfında aldığı birinci defter olduğunu belirten Karabulut, “O yıllarda ekonomik durumlar muhakkak, aile kurallarımız aşikâr. Her ders için başka bir defter alma imkanına da sahip değildik. Defteri aldığımda kendi kendime düşündüm, karar verdim. Dedim ki ben bu defteri o denli kullanmalıyım ki bu defter tabiat bilgisine yetsin artsın, gerisinden onun devamı olan Fizik dersine yetsin. Yeri geldiğinde matematikte de kullandığım sayfalar olmuştur. Birkaç ders için ben bu defterimi bu türlü itinalı bir formda kullandım” dedi.

“Bir işe kendinizi ne kadar verirseniz, o işte o kadar başarılı olursunuz”

Ortaokuldan lise 1’e kadar birebir deftere çeşitli ders notlarını yazdığını anlatan Karabulut, şöyle konuştu: “Bu defteri antika eser olacak usulde o günün kaidelerinde o denli hazırladım. Hazırladıktan sonra da en değerlisi onu korumak muhafaza etmek. ve onu sakladım. Bu benim öğrencilik hayatımın en hoş anısıdır niyetiyle koruma ettim, korudum. Yıpranan yerler oldu oralara bant bile attım. Meskende benim özel dolabım var orada durur. Bugün öğrencilerime göstermek için getirmiştim. Bir işe kendinizi ne kadar verirseniz, o işte o kadar başarılı olursunuz. Bu hedefle getirdim, öğrenciler gördüler. Hatta birisi dedi ki “Hocam bu biçimleri siz mi çizdiniz? Yoksa fotokopi mi yaptırdınız?” Dedim ki o tarih kaç? 1966’da fotokopi makinesi var mıydı?” – GÜMÜŞHANE