RIT araştırmacıları tarafından yalnızca hesaplama değil tıpkı vakitte DNA içinde depolanan dataları okuma ve yazma yeteneğine sahip “çip üzeri laboratuvar” olarak isimlendirilen bir mikroakışkan DNA işlemcisi geliştirildi. Prototip aygıt, DNA içinde depolanan bilgiler üzerinde yapay hudut ağı hesaplamalarını, bilhassa de değiştirilmiş DNA moleküllerinin mikroakışkan tahlillerini destekliyor. Ayrıyeten DNA CPU’nun yetenekleri, bir CPU’dan görmek istediğiniz beklenen matematiksel ve doğrusal olmayan hesaplamaları da kapsıyor.

DNA TABANLI İŞLEMCİ GELİŞTİRİLDİ

Donanımhaber’in aktardığı çalışmaya nazaran araştırmacıların DNA hesaplama ve depolamadaki hedeflerinden biri, günümüzün büyük bilgi teknolojilerine daha sürdürülebilir bir alternatif bulmak. Rochester Teknoloji Enstitüsü Kate Gleason Mühendislik Fakültesi’nde bilgisayar mühendisliği kısım lideri olan Amlan Ganguly, DNA tabanlı süreç için “Bu, depolamadan hesaplamaya ve hesaplamayı yapmak için DNA’yı bir araç olarak kullanmaya uzanan bir köprü manasına geliyor” diyor.

Araştırmacıların DNA tabanlı işlemci gösterimi epey etkileyici olsa da bunun uygulanabilir bir DNA hesaplama geleceğine gerçek atılan adımlardan sırf biri olduğu gerçeğini de unutmamak gerek. Yani bu araştırma, kısa bir mühlet içinde eser olarak karşımıza çıkmayacak. Öte yandan bu alandaki çalışmaların sayısının arttığını da belirtmek gerek. Yaklaşık iki hafta evvel epeyce değerli olsa da bilgi depolamada DNA periyodunun başladığını sizlere aktardı. Biomemory isimli teşebbüs 1KB DNA depolama kartlarını 2026’da piyasaya süreceğini açıklamıştı.

Tüm bunlar birinci duyulduğunda “İsviçreli bilim insanları” ve gibisi bilim kurgu saçmalığı üzere geliyor olsa da DNA hesaplama ve DNA depolamanın ayakları yere basan olgular olduğunu belirtelim. Çok daha etraf dostu bir alternatif olmasının yanı sıra DNA depolama, SSD’lerden 3 ila 6 kat daha fazla olmak üzere çok daha ağır bir kapasite vaat ediyor.

Öte yandan DNA’nın bir depolama ortamı ve hatta hesaplama kaynağı olarak potansiyeli, doğal yapısına ve özelliklerine dayanıyor. Bilindiği üzere DNA doğal olarak dört baz ATGC molekülünden (adenin, timin, guanin ve sitozin) oluşuyor. DNA’nın bu yapısı, bilhassa mikroskobik ölçeği ile birleştiğinde, ikili sistemde gerekli olan 0/1 baz sayılarından daha verimli data depolamaya imkan verebilir.

Ganguly’nin takımı bu mikroakışkan DNA depolama/bilgi süreç aygıtını DNA depolama ve bilgi sürecin geleceğini daha da ileriye taşımak için tasarladıklarını söylüyor. Araştırmada sergilenen DNA hesaplama, ticari uygulamalarda (veri merkezleri gibi) ve tıbbi uygulamalarda (biyomedikal aygıtlar yahut isimli tıp gibi) kullanılmak üzere konumlandırılıyor. Tüm bunlara ek olarak DNA hesaplama ve depolamanın da kendine has sıkıntıları var. Bunlardan en kıymetlisi çok yavaş çalışma ve yüksek gecikme sorunu.