KAHRAMANMARAŞ merkezli 6 Şubat’taki sarsıntı felaketinde Osmaniye‘de annesi, babası ve kız kardeşinin de olduğu 13 yakınını kaybeden Mahmut Can Yağlıcı (25), Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde (KKTC) vatani misyonunu sürdürürken terhisine 25 gün kala acı haberi aldı. En son ailesini Kayseri’deki acemi birliğinde yemin merasiminde gören Yağlıcı, “Askere gitmeden öncesinde dahi daima bu türlü içim sorunlar vardı. Gitmek istemiyordum. Onlara bir şey olacak, güya ben onları bir daha göremeyeceğim hissi vardı. Korktuğum başıma geldi” dedi.

KKTC’de, Gazimağusa’da askerlik vazifesini yapan ve en son ailesini Kayseri’deki acemi birliğinde yemin merasiminde gören Mahmut Can Yağlıcı, terhisine 25 gün kala 6 Şubat zelzelesinde yakınlarını kaybetmenin acısını yaşadı. Esenevler Mahallesi İstasyon Caddesi üzerindeki Bilge Sitesi’nde oturan annesi Münevver (50), babası Bülent (60) ve kız kardeşi Kıymet Adedim Yağlıcı’nın (11) da olduğu 13 yakını, enkaz altında kalarak ömürlerini yitirdi.

‘BİNA YERİNDE YOK’

Yağlıcı, askerden müsaadeli olarak Bilge Sitesi’ndeki ailesine ulaşmak için çalışmalara katıldığını belirterek, “Haberi aldığımda herkesi telefonla aradım ulaşamadım. Saat 04.30 civarlarında arkadaşımı arayarak ‘Annemi, babamı görüyor musun?’ diye sordum. Bana ‘Ne sizinkiler var, ne bizimkiler, bina yerinde yok’ dedi. Ben orada beynimden vurulmuşa döndüm. Sonrasında ömrümden ömür gitti. Askere gitmeden öncesinde dahi daima bu türlü içim düşünceler vardı. Gitmek istemiyordum. Onlara bir şey olacak, güya ben onları bir daha göremeyeceğim hissi vardı. Korktuğum başıma geldi. Çabucak Osmaniye‘ye geldim. AFAD görevlilerine konutun oturumunu bildirdim. Ailemi oturma odasında buldular. Babam, annem ve kız kardeşimin üzerine yatmış sarılmış, düşen bütün beton bloklarını tonlarca yükü merhum babam sırtlamıştı. Ben bir sefer daha anladım ki babam ölürken dahi babalığını yapmış. Bildiğim kadarıyla ailemden soyadımı taşıyan bir tek ben kaldım” dedi.

‘HAYAT UĞRAŞIM BAŞLAMIŞ OLDU’

Osmaniye Devlet Hastanesi’nde çalışan ve artık anneannesiyle yaşayan Yağlıcı, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Üçüncü günün sonunda biz ailemizi çıkardık. Defin süreçlerini gerçekleştirdik. Bundan sonra benim hayatta tek başına çaresizce savaşmam, çırpınma dönemimdi. Artık bunları söyleyebilirim. Hayat gayretim başlamış oldu. Büyük bir acıydı, yaşanması gerekiyormuş. Bütün ailen varken bir anda her şeyim yok oldu. Artık o denli bir çaresizlik, o denli bir acı var ki bunu anlatsam da kimse anlayamaz ki ben de anlatamıyorum, tanımı yok zira bunun, bir anda bir boşluğa düşmek, bir anda meskenini, işini, aileni, her şeyini kaybetmek. Dünyaya annemden doğmuş üzere tekrardan rabbimin beni bırakması, bu da benim bir imtihanım. İnsanın ailesi olmadan ailesinin sıcaklığı olmadan aldığı nefes boğazında düğümleniyor. Bu süreçten sonrasında Osmaniye Valimiz Erdinç Yılmaz hiçbir vakit ellerini üzerimden eksik etmedi. Her daim yanımda oldular. Eşi, çalışma arkadaşlarıyla daima her daim kol kanat gerdiler, aradılar sordular. Beni makamlarına davet ettiler. Kendileri her daim ziyarette bulundular. Bunlardan ötürü hepsine teşekkür ederim.”